Yolculuk

Şehirde yeni insanlarla tanıştıkça kendimi daha fazla anlatmam gerekiyor. Neden mesleğimi yapmayıp da farklı projelerde yer almayı seçtiğimi anlatmak bazen çok zahmetli olabiliyor. En son geçen gün bir resim öğretmeni ile tanıştım, çevre bilimlerinde yüksek lisans yaptığımı ve bu konu ile ilgili çalışan dernekler ve diğer insanlarla ortak çalışmalara katıldığımı söyledim. “Çöp toplamak gibi mi mesela?” dedi.  

Hımmm, yani, şey...  Aslında bu ekolojik ve sosyal ilişki benim için çöp toplamaktan daha çok,

Tüketimi dert edinmek, 

Neye ihtiyaç dediğimizi sorgulamayı bırakmamak, 

Yeniden kullanmak, tamir etmek, paylaşmak,

Kimyasal deterjanlar vb. yerine doğal çözümler bulmak,

Antibiyotikler yerine bitkisel çözümler bulmak, su içmek(!),

Kaynakları doğru kullanmak,

Arabaya binmek yerine yürümek, bisiklete binmek, toplu taşıt kullanmak, araç paylaşmak,

Beton yerine, kerpiç demek,

Yerel gıdayı, ürünü kullanmak,

Üreticiyi tanıma ihtiyacı,

Coğrafyayı ve o coğrafyada yaşayan diğer canlıları tanıma ihtiyacı, 

Doğayla uyumlu yaşamak,

Tohum nedir bilmek, önemini anlamak, onu korumayı istemek,

Kadim toplumları ve yaşamlarını anlama ihtiyacı,

İnsanların ve diğer canlıların eşitliğine inanmak, hakları için mücadeleyi borç bilmek,

'Hak parçalanmaz bütündür' diyebilmek,

'Yapmamak da bir yapmaktır' unutmamak,

Doğayı, kuşları, ağaçları ve diğer canlıları tanıma ihtiyacı, aralarındaki bağları keşfettikçe hayrete düşmek,

Ekosistemi anlama ihtiyacı, 

Güneşe bakmak, dağları selamlamak, suyun sesini, kuşların ötüşünü dinlemek, toprağı ellemek, beni doyurana şükretmek,

İnsan hızında yaşamak,

Dağlarda karınca olmak,

Küçük, sade güzeldir, paylaşmak candır demek,

Köklenme, filiz verme, dallarına su yürüme, çiçek açma ve tohum verme ihtiyacı.

İşte, tüm bunlardan yola çıkarak, bu sayfa, bu ilişkiler ağı öyküsünün anlatıldığı yer olsun istedim. Bazen bilimsel, bazen geleneksel olandan yola çıkıp pratikte can bulan her şey zamanla bu blogda konu edilsin. Merak eden buyursun, kimisine yol göstersin, kimisi deneyimini paylaşsın, değişim ve öğrenme yolculuğunda adımlar kendi ritmini bulsun. 

Nurdan,

Adapazarı, Mayıs 2015

(Güncelleme, İzmir, Şubat 2019)